Camera Optica
Camera Optica onderzoekt de interactie tussen mens en omgeving door middel van licht, contrast en natuurkundige principes. Deze performatieve installatie, uitgevoerd in een voormalig natuurkundelokaal, maakte de medetoeschouwers, voorbijdrijvende wolken en de natte rode vloer tot tegenspelers die de ruimte continu transformeerden. Een valse wand verdeelde het lokaal in twee tegengestelde werelden: licht en donker, geluiden en stilte, observatie en ontdekking. Bezoekers werden subtiel uitgedaagd om aandachtiger te kijken, niet alleen naar de ruimte, maar ook naar elkaar. Na verloop van tijd opende een geheime deur naar een tweede ruimte: een levensgrote camera obscura. Het geleidelijk openen van het diafragma veranderde de scherpte van de geprojecteerde beelden, terwijl de witte laboratoriumjassen het publiek onderdeel maakten van de projectie. Camera Optica bood een fysieke vertaling van mijn onderzoeksrapport ‘de omgeving als co-performer’ en liet bezoekers anders kijken naar hun eigen werkelijkheid.
RED
Geïnspireerd door het theaterstuk RED van John Logan, waarin het leven en werk van kunstenaar Mark Rothko centraal staan, transformeert onze performance zijn studio tot een ruimte voor artistieke experimenten. Met Rothko’s abstracte stijl als uitgangspunt, creëerden we een minimalistisch decor: een witte vloer, rode objecten en een krachtig gebruik van licht. De voorstelling onderzoekt de relatie tussen beeldende kunst en klassiek theater, waarbij scenografische elementen en dramaturgie samenkomen. Door het script te abstraheren en te vertalen naar ruimtelijke ervaringen, ontstond een gelaagde vertelling waarin licht als medespeler fungeerde. Vormen, kleuren en schaduwen versmolten tot een nieuwe scenische taal, waarin het publiek de emotionele diepte en artistieke strijd van Rothko zelf kon ervaren.
MOST?
MOST? nodigt het publiek uit op een ontdekkingstocht door een historisch gebouw in het hart van Praag. Bij binnenkomst, achter zwarte gordijnen, ontvouwt zich de ruimte met een witte stoffen wand van vier meter hoog, die de nieuwsgierigheid wekt naar wat erachter ligt. Terwijl bezoekers zich een weg banen door een slalompassage en afdalen in een mistige kamer, groeit de verwondering. Gordijnen worden geopend, kleurenfilters verschijnen en ramen worden geopend, waardoor het licht geleidelijk verandert en nieuwe schaduwen en kleuren werpt over de ruimte. Deze transformaties nodigen het publiek uit om te ontdekken hoe de ruimte zich ontvouwt en hun ervaring beïnvloedt. Het publiek is actief onderdeel van zijn eigen ervaring, vrij om te bewegen en te verkennen, met de mogelijkheid om zich te concentreren op de aspecten die hen het meest fascineren. Zo ontstaat een dynamische wisselwerking tussen de ruimte, het licht en de toeschouwers.
In mijn portfolio zijn meer projecten beschreven -> portfolio & cv